....

Are your thoughts killing you?




...................................

Τι λειπει..

Τι ειναι αυτο που λειπει γμτ..Τι ειναι αυτο που φταιει..

Που υπαρχεις και πως ζεις;
Τι ειναι αυτο που σκεφτεσαι;
Τι ειναι αυτο που ελπιζεις;
Τι ειναι αυτο που φοβασαι;

Πως ειναι η ζωη σου;
Ειναι ομορφη;Ειναι απλη;Ειναι μπερδεμενη;

Πως ακουμπας στο μαξιλαρι;
Πως σηκωνεσαι να πας στη δουλεια;
Πως ντυνεσαι και τι ρουχα φορας;
Πως κλειδωνεις την πορτα;

Πως γδυνεσαι οταν σε κοιταει;
Πως σκεπαζεσαι;
Πως μπαινεις σε ενα ξενο κορμι;


Πως φευγεις;


Πως ζεις....;






χωρις εμενα...

Aποδειξεις..

Ε ναι λοιπον..Τωρα μου το απεδειξες περιτρανα ποσο ΓΕΛΟΙΟΣ εισαι!Ειχα τις επιφυλαξεις μου..ελεγα δεν μπορει κατι αλλο συμβαινει!!
Αλλα τωρα πια δεν μπορει να συμβαινει τπτ αλλο!!!
Μαλακα...




(σορρυ για το λεξιλογιο!)

Ελα να παιξουμε..

Ελα να παιξουμε..


Γιατι δεν μου το ελεγες τοσο καιρο ε..;
Περιμενα πως θα με αγαπουσες λιγο..αλλα εσυ εκει κολλημενος..δεν εχει νοημα να το αρνηθεις..
Υποκαταστατο γαμωτο..Χρονος,χωρος και μαλακιες..
Ειμαι τοσο θυμωμενη με τον εαυτο μου..

Θα σου φανερωθω..

Αφηνω πισω μου το φως..Προχωρω ακαθεκτη προς τη σκια..Μη με κοιτας σε παρακαλω,με τυφλωνεις..Με καταδιωκεις χωρις ελεος..και εγω μενω σκαλωμενη εδω..Περπαταω με σπρωξιμο.Χωρις να θελω.Μη μου κλεινεις τον δρομο..Χωρις να με αγγιζεις και ομως το καταφερνεις..Τα ποδια μου εχουν βγαλει ριζες..και σιγα σιγα βλεπω τον ηλιο να ερχεται κατα προσωπο..Επιτακτικα μου ζηταει να ξυπνησω..και ομως παραμενω σε ναρκη..μονο επειδη με κοιτας..
Εσκιζα τα γονατα μου πανω στους ανθρωπους..Χτυπαω στα βραχια τους και ομως συνεχιζω..Με ξεβραζουνε στο τελος σε μια ερημη και βρωμικη αμμο..και εγω ξανασηκωνομαι και αρχιζω να κολυμπαω παλι προς το μερος τους..Προσπαθω απεγνωσμενα να τους φτασω..και ολο ερχομαι και ερχομαι...
Αλλα βαθια νομιζω πως με φοβουνται ετσι που ειμαι χτυπημενη..Και λεω "καλε εγω ειμαι δεν με γνωριζεις..;" και χαμογελαω ετσι στραβα..απο τον πονο συνηθως..Σκουπισε με απο το αλατι και χαιδεψε μου τις πληγες..Και εγω να δεις που ολα αυτα που ξερω θα στα μαθω..Αυτα τα λιγα..Για τον ηλιο το καλοκαιρι και τα ιδρωμενα σεντονια,για τη θαλασσα,για τα χτυπηματα,για την ανασα της νυχτας,για τους κηπους και τα λουλουδια στο μπαλκονι..
Αρκει να μη με φοβηθεις..αρκει να με ακουμπησεις..Αφεσου στα χερια μου και ξεχνα το κορμι σου πανω στο δικο μου..ακουμπησε την καρδια σου στα χερια μου και εγω θα την προσεξω σαν τον πιο πολυτιμο θησαυρο που μου εχουν εμπιστευτει ποτε..θα την στολισω..Και ας ειναι κουρασμενα τα χερια μου,και ας εχουν πληγες..Ξερουν να κρατανε..
Ξερω ειναι πολυ αυατο που σου ζηταω..δεν με ξερεις καθολου...και δεν θα το εκανες αυτο ποτε με μια αγνωστη..Αλλα τουλαχιστον προσπαθησε γαμωτο..και ασε με επιτελους να σε φτασω..

Χρωματα....(και αρωματα..)

Μωβ ειναι το αγαπημενο μου χρωμα..νομιζω γιατι δεν ειναι πολυ σκουρο αλλα δεν ειναι και ανοιχτο..κατι σαν και μενα δλδ..
Κοκκινο σκεφτομαι παντα οταν νιωθω ερωτα..μου αρεσει να ειμαι ερωτευμενη..να τα βλεπω ολα κοκκινα..
Κιτρινο βλεπω οταν ειμαι χαρουμενη..οταν με τυφλωνει ο ηλιος και με καιει...Οταν ειμαι πολυ στεναχωρημενη το κανω αυτο..νομιζω πως με ζωντανευει..(τις τελευταιες μερες κοντευω να καω..)
Πρασινο μου θυμιζει Πασχα..δεν ξερω πως το εχω συνδυασει ετσι..Ισως απο το χωριο...Το φετινο προβλεπεται οχι και τοσο ωραιο...
Μπλε θαλασσα και μονο θαλασσα...και καυτος ηλιος απο πανω..και αλατι πανω μου..μου αρεσει το αλατι..στο σωμα,στα μαλλια..


Νομιζω πως τωρα ειμαι μαυρο...προσπαθω ομως να γινω κιτρινο...κοκκινο θα μου παρει πολυ καιρο να ειμαι ξανα...ερχεται ομως το πρασινο και το μπλε..Το μωβ παντα το εχω πανω μου..

Προσπαθω αληθεια πολυ...

Λογια..

Δεν θελω να πω τιποτα αλλο..Ειναι τοσο μικρα ολα..Φοβαμαι πως θα μιλησω ασχημα..Θελω απλα να σταματησω εδω..Και να φυγεις..
Φυγε σε παρακαλω..Αν ειναι να μη γυρισεις..φυγε..Δεν εχω πια τιποτα αλλο να δωσω...Τιποτα αλλο να πω..Φοβαμαι πως γινομαι γραφικη.. :)
Απλα φυγε..

Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία

Κοιτάζω τα καράβια που περνάνε
Και πάνω τους αγάπες ναυαγοί
Ψάχνουν άλλη γη, άλλες στεριές ζητάνε
Μ’όνειρα παλιά σ’άλλη ξενιτιά πάνε

Νομίζω πώς φωνάζουν τ’όνομά μου
Κι ακούω τη καρδία μου να χτυπά
Πάρε μας μακριά, μου λένε τα ονειρά μου
Μα καρδιά μου εσύ λύγισες ξάνα, σήμερα.

Τι φοβήθηκες ψυχή μου
Που θα μείνω μοναχή μου;
Ή το δρόμο που θα ταξιδέψω;
Έχω τόσο πόνο ακόμα να ξοδέψω
Έχω και τα λάθη μου μάζι μου.

Κοιτάζω τα φεγγάρια που περνάνε
Κι ακούω τη μοναξία μου να μιλά
Στείλε μας ψηλά, μου λένε τα φτερά μου
Μα καρδιά μου εσύ λύγισες ξάνα, σήμερα.

Τι φοβηθηκες ψυχή μου
Που θα μείνω μοναχή μου;
Ή το δρόμο που θα ταξιδέψω;
Έχω τόσο πόνο ακόμα να ξοδέψω
Έχω και τα λάθη μου μάζι μου.

Πάντα έβαζα στην άκρη
Το περίσσευμα απ’το δάκρυ
Να ζεσταίνει της καρδιάς το κρύο
Πάντα είχα φυλαγμένο ένα αντίο
Να το ρίχνω στου καιρού την άκρη.



Γιατι μου το κανεις αυτο ε;Τι σου εχω κανει πια..Δεν μπορεις να κοιμηθεις μονος σου..Απο φοβο..
Γιατι γαμωτο..;Γιατι με φοβασαι..;

Γραμμα..

Παρε με να ζησω μεσα σου..Ασε με να αναπνευσω το κορμι σου..Να χαιδεψω το στηθος σου..Τυλιξε τα χερια σου γυρω μου..Κρατα με ζεστη οπως μονο εσυ μπορεις..
Ειμαι ξαπλωμενη και εισαι πισω μου..Με αγκαλιαζεις..και μου ψυθιριζεις στο αφτι λογια που ειναι μονο για μενα..Λογια που δεν εχεις πει ποτε σου..Με χαιδευεις με το ενα σου χερι ενω το αλλο δεν αφηνει τη ζεστη μου...Σε ζηταω απεγνωσμενα..
Μιλα μου σε παρακαλω..Στο ζηταω..Μιλα μου τωρα..Ακου την ανασα μου και μπες μεσα μου..
Μιλα μου..Κρατα με..Νιωσε με..
Μη φοβασαι τις φωνες μου..Ειναι για σενα μονο..Μονο εσυ να τις ακους..Τωρα θελω να δακρυσω...
Ξαπλωσε στην κοιλια μου..Ασε με να χαιδεψω τα μαλλια σου..


Τωρα μπορεις να με δεις..;
Τωρα μπορεις να με ακουσεις..;
Τωρα μπορεις να με καταλαβεις..;
Τωρα μπορεις να με νιωσεις..;

Περι τυφλοτητας..

Δεν μπορω να σε κατηγορησω για τιποτα..Ημουν τυφλη και τωρα δεν μπορω να κανω τιποτα..Μου λειπεις αφορητα και ολη αυτη η κατασταση με πληγωνει,με κουραζει,με ριχνει πιο κατω..
Σ'αγαπω αλλα δεν μπορω..Το ξερω οτι δεν μπορεις..Το εχω καταλαβει πλεον..Ισως και να δεχτω με τον καιρο..Θα μου παρει λιγο..Ξερω την αποφαση σου..
Γαμωτο να μπορουσα να κανω κατι..Δεν θελω να σε πιεσω..δεν αγαπαμε και δεν ποναμε ολοι το ιδιο..Η δικη μου απουσια συνηθιζετε η δικη σου οχι..Εισαι παντου μεσα μου,γυρω μου,πανω μου..Σε νιωθω ακομα ζεστο στην αγκαλια μου..Σε ακουμπαω..Σε αισθανομαι..
Δεν θελω να διαβασεις τιποτα απο ολα αυτα..Γιατι ειπαμε απο οικτο οχι..Απο αγαπη μονο..και αυτη μας τελειωσε..
Αργησαμε μου ειπες χθες..Σ'αγαπαω ευγενια..σ'αγαπαω πολυ.Και εγω σ'αγαπαω..Απλα την καταντησαμε ετσι αυτη την αγαπη..
Κλαιω χωρις επιλογη πια..Απλα τρεχουν τα ματια μου χωρις σκεψη..μονο με την απουσια..
Θα περιμενω να ερθεις απο κατω και να με παρεις τηλεφωνο..Να κατεβω και να σου βαλω τις φωνες που ηρθες..αλλα να ειμαι τοσο ευτυχισμενη που το εκανες..Τοσο ευτυχισμενη που σε νοιαζει..Ποσα πραγματα επρεπε να σου πω για να καταλαβεις..Οτι δεν ειμαι αναισθητη..απλα φοβισμενη με τους ανθρωπους..Εισαι ο πριγκηπας που ειχα ονειρευτει πως θα ερχοτανε αλλα δεν σε ειδα οταν επρεπε...Και τωρα σε εχασα για παντα.. :)
Δεν μπορω να πω τιποτα αλλο..Δεν αντεχω..Σε θελω εδω..Αγκαλια οπως παντα..

Ληθη..

Που παει ο ερωτας οταν τον διωχνουμε;Που βρισκεται η αγαπη;Που ζει;
Σου το ειπα πως δεν υπαρχουν πρεπει..Δεν υπαρχει χρονος..Μονο χερια που πιανονται..Σωματα που ζεστενουν το ενα το αλλο..Χειλη που ειναι ενωμενα..Αν υπαρχουν ολα αυτα σταματαει ο χρονος..
Σταματανε τα πρεπει..Και πας εκει που σε παει η καρδια σου..Χωρις ενδοιασμους και πικρες..Παντα κρατωντας απο το χερι τον ανθρωπο σου..Ακομα και αν καποιες φορες θελεις να τον σκοτωσεις.. :)

1η του μηνα..

Κανονικα σαν σημερα θα ειχαμε επετειο..ομως εχουμε τον οριστικο χωρισμο μας..
Ξερω αγαπη μου πως εκανα λαθη..πολλα λαθη..εχω ενα απιστευτο ταλεντο να διωχνω απο κοντα μου ανθρωπους που αγαπω..Που αγαπω πολυ..
Εκλαιγες οταν σε χαιρετουσα και ομως δεν με ηθελες μαζι σου..Και εγω σπαραζα στην αγκαλια σου...
Ξερω θες να εισαι ελευθερος..να περνας καλα..βρηκες τον παλιο καλο εαυτο σου αυτες τις μερες..Ηρεμησες..
Λες πως δεν με αγαπας πια..Μα ποσο γρηγορα τελειωνει αυτη η αγαπη;Δεν στεναχωριεμαι..οχι πολυ ειναι η αληθεια..Και δεν σου κρατω κακια..Πως μπορω αλλωστε σε σενα;
Ευχαριστω που με εκανες να γελασω ακομα και οταν δεν γελουσα φωναχτα..που με εκανες να ονειρευτω και να πιστεψω ξανα..ακομα και αν μου τα πηρες ολα πισω...Σε ευχαριστω που υπηρξες εστω για τοσο λιγο μεσα στη ζωη μου και τη φωτισες...Εισαι ενας λαμπερος ηλιος οταν χαμογελας..Εσενα σε πιστεψα πιο πολυ..Γιατι νομιζω πως δεν ειχες εγωισμο οταν μου μιλουσες..
Δεν ξερω τι αλλο να σου πω..Εχω μουδιασει.