Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Eδω.

Το παλεύω όσο πιο πολύ μπορώ.Αλήθεια λέω..Ούτε οι φίλοι μου δεν το πιστεύουν..Πως γίνεται μου είπε τις προάλλες η Ε. να είσαι έτσι;Πως γίνεται άραγε;;Ούτε εγώ δεν ξέρω.
Και εσύ θες να προσπαθήσεις.Μπήκες έτσι στη ζωή μου και θες να προσπαθήσεις.Τι να προσπαθήσεις και τι να σώσεις.Καμμένο χαρτί είμαι εγώ.Όσο και να προσπαθήσεις δεν βγάζει πουθενά.Το ξέρω πια,πως εκεί είναι η ζωή μου δεμένη.Και θα περνάω τον καιρό μου κοιτάζοντας τον δρόμο.Εσυ λες έχεις όλη την καλή διάθεση να βοηθήσεις.Δεν θέλω βοήθεια..ηρεμία θέλω.Μπορείς εσύ να μου την προσφέρεις;;Να σου πω εγώ.Δεν μπορείς.Γιατί δεν έχεις συνηθίσει να ζεις όπως εγώ.Γιατί δεν μπορείς να δεις μέσα μου.Δεν μπορείς να απλώσεις το χέρι σου χωρίς να το απλώνεις σε άλλες 10.
Στο είπα από την αρχή.Δεν είμαι εύκολη περίπτωση.Ίσως είμαι ανίατη..και δεν θέλω να πάρω κανένα μαζί μου.Δεν μπορώ να πάρω κανένα μαζί μου.