Τρίτη 29 Απριλίου 2008

Παρισι...

Το Παρισι ειναι μια πολη μαγικη...Εκατσα εκει σχεδον 2 χρονια και ομως δεν εχω καμια φωτο...Δεν ξερω πως γινεται αυτο..Ισως πιστευα πως θα εμενα για παντα..κατι που δεν ηταν απιθανο να γινει βεβαια...Πολυ με στεναχωρει που δεν εχω ουτε μια απο τη ζωη μου εκει...μονο τους φιλους μου απο τη δουλεια εχω...
Εχει χρωματα,μυρωδιες,στενα σοκακια πισω απο την Μονμαρτη...αλλα απο τη δεξια πλευρα..οχι εκει με τους τουριστες...στην αλλη μερια μπορεις να καθεσαι ωρες και να χαζευεις τα σπιτια..Τι ομορφα σπιτια...
Μου λειπει το Παρισι..εχω γυρισει πισω σχεδον 2 χρονια και ομως βλεπω στον υπνο μου πως μιλαω ακομα Γαλλικα..μου λειπει παρα πολυ...Μου λειπει το κρυο αερακι που εμπαινε απο το παραθυρο της κρεββατοκαμαρας μου οταν κοιμομουν και μου παγωνε το προσωπο,ηταν ανοιχτο χειμωνα καλοκαιρι αυτο το παραθυρο...Ο κηπος μου με τους κρινους και τα δεντρολιβανα..Μου λειπει η μυρωδια του μετρο το πρωι που πηγαινα στη δουλεια..Μου λειπει η τεραστια χαρα που ειχα οταν ερχοταν και ποιος δικος μου και η τεραστια στεναχωρια οταν εφευγε...Μου λειπει ο φουρνος της γειτονιας με τον αραβα ιδιοκτητη που οταν με εβλεπε να πηγαινω μου εδινε απο μονος του την μπαγκετα και τον λουκουμα...Μου λειπει η γειτονισα που σχεδον καθε βραδυ πεταγε τα ρουχα του αντρα της απο τον 4 οροφο...Μου λειπει το μπιστρο στην Μονμαρτη που με 13 ευρο ετρωγες βασιλικα...Μου λειπει το κρυο του Φεβρουαριου και εγω να τρεχω με παγωτο μηχανης στο χερι και με μυτη να σταζει μεσα στην Champs Elysees να προλαβω την παρασταση του σινεμα...Μου λειπει η place vendome το φθινοπωρο...Μου λειπει να ακουω το ost της amelie στο mp3 και να σφυριζω πηγαινοντας βολτα...Σε εκεινες τις βολτες νομιζα πως τα ειχα ολα...Μου λειπουν ολα...
Ισως να τα ξαναδω καποτε ολα αυτα...

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Πριν 10 χρονια...

Αν ήτανε να ξαναρθείς
εγώ θα το'χα νιώσει
η νύχτα θα'ταν πιο γλυκιά
δεν θα'χε ξημερώσει

Μέσα στο μαύρο του καπνού
λίγο πριν γίνει αέρας
σκορπίσανε τα χρόνια μου
στο τέλειωμα της μέρας

Αλλού κοιμάται το κορμί
κι αλλού ξυπνάει η ψυχή σου
αυτό το δρόμο έμαθα
να περπατώ μαζί σου

Aν ήτανε να ξαναρθείς
εγώ θα το χα νιώσει
από το πρώτο σου φιλί
πως θα χες μετανιώσει


Στίχοι: Πέγκυ Στεφανίδου
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας







Αυτο το τραγουδι το ακουγα για σενα πριν 10 χρονια...κοιτα ειρωνια να το ακουω και σημερα και να σε σκεφτομαι...
Μου λειπεις απελπιστηκα πολυ...

Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Γεγονοτα...

Εχουν συμβει πολλα απο τοτε που χωρισαμε...ο παππους σχεδον παει..εγω δεν γλυτωνω το χειρουργειο...ο μπαμπας μαυρα χαλια..η δουλεια μιζερη..
Σκεφτηκα πολλες φορες να σε παρω ενα τηλεφωνο..αλλα το μετανιωσα κατ ευθειαν...η ψυχροτητα σου ειναι το τελευταιο που μπορω να αντιμετωπισω τωρα...και ξερω πως θα εισαι σκληρος...πολυ σκληρος...ειπαμε ειναι το παιχνιδι στη μεση..του νικητη και του χαμενου..δεν μπορεις να δειξεις ουτε μια σταγονα αγαπης..ειναι εξω απο τους κανονες σου..
Αναρωτιομουν αν ποτε το διαβαζες αυτο το μπλογκ τι θα σκεφτοσουν...πιστευω πως θα γελουσες..θα με κοροιδευες παλι...οποτε καταληγουμε στο οτι ουτε να το δαβασεις θελω...
Απλα ελπιζω καποια στιγμη να φυγεις απο μεσα μου και να το κλεισω..και να μη γυρισω ποτε πια πισω...

Ονειρα...

Δεν θελω να κοιμηθω ξανα..σε βλεπω στον υπνο μου...σε κατι απαισια ονειρα..και ξυπνω μετα κουρασμενη απο τη μαχη που εχω δωσει παλι για σενα...ξυπνω στεναχωρημενη..σχεδον κλαιγοντας...
Με πονανε πολυ αυτα τα ονειρα..και συνεχεια σκεφτομαι πως δεν ειναι αληθεια..ειναι απλα ενα ονειρο...αλλα μετα λεω πως ισως αυτη να ειναι η αληθεια...Πως ισως να εχεις αλλαξει τοσο πολυ..

Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Φοβος...

Φοβαμαι αγαπη μου..φοβαμαι πως πια δεν με θυμασαι...πως πια δεν με σκεφτεσαι...πως ειμαι μια αγνωστη για σενα....πως μοιραζεσαι τη ζωη σου με καποια αλλη..που ισως και να ξερω ποια ειναι..φοβαμαι πως τα εχεις δωσει ολα...ολα αυτα που δεν μου εδωσες εμενα ποτε..γιατι ποτε δεν με εμπιστευτηκες..ποτε δεν πιστεψες σε μενα...και αυτο με λυπει...με πονα...
Το κορμι σου..τα φιλια σου..την αγκαλια σου...τα χερια σου...τα χαδια σου...το χαμογελο σου...(αυτο που μου εδινες σπανια..)..
Μου λειπεις αφορητα..θελω να σε δω...
Ελα μια νυχτα να σε δω..ελα μονο για λιγο και υστερα φυγε ξανα..μονο να με παρεις μια μεγαλη αγκαλια...ξερω θα θελω και αλλο μετα...αλλα δεν θα σου το πω..δεν θα πω τιποτα..θα σε αφησω να φυγεις αφου το ξερω πως μονο αυτο θες...
Εισαι παντου...

....

Μου 'ταξες ταξιδι να με πας...
Δεν αντεχω αλλο την απουσια σου..νομιζω πως εχω αρχισει και καταρρεω...Φοβαμαι να κοιμηθω μηπως σε δω στον υπνο μου..φοβαμαι να ξυπνησω γιατι δεν θελω να ζησω αλλη μια μερα μακρια σου...
Θελω να γυρισεις..θελω να με αγκαλιασεις..θελω να με φιλησεις...θελω να με αγαπησεις απο την αρχη...
Μου λειπεις..με πονας...
Δεν ξερω πως να τον διαχειριστω ολο αυτο τον πονο..πως να τον μοιρασω...
Απλα δεν αντεχω αλλο...βυθιζομαι...βυθιζομαι...

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Εκτιμηση...

Νομιζω πως αυτο που με πειραξε περισσοτερο απο ολα δεν ηταν η απορριψη...ηταν η μη εκτιμηση..
Δηλαδη το να εισαι με καποιον και να μην εκτιμαει τιποτα απο οσα εισαι..απο οσα εχεις κανει..απο οσα εχεις καταφερει βρε αδερφε στη ζωη σου...απο δουλεια,απο ερωτα,απο λεφτα,απο καριερα..κτλ..
Ολα οσα εκανα αποκλεστικα για εκεινον και τα θεωρουσε φυσιολογικα..ο καθενας θα τα εκανε σου λεει...οχι ρε φιλε δεν θα τα εκανε ο καθενας...οχι δεν θα σε αγαπησει ο καθενας...δεν θα σε προσεξει ο καθενας...δεν θα σε φροντισει ο καθενας...Δεν βγαινεις εξω το πρωι και λες τι να κανω σημερα,ας αγαπησω καποιον...και ειδικα αν αυτος ο καποιος εισαι εσυ...οχι,οχι...
Αυτο ηταν που με τσακιζε..ο υποβιβασμος...της προσωπικοτητας,της νοημοσυνης..της αγαπης..
Και απορω ρε γαμωτο...γιατι μετα απο ολα αυτα ακομα εγω εδω...;;
Γιατι εγω ακομα θελω εσενα...γιατι να συμβιβαζομαι με λιγα ψιχουλα;Γιατι ποτε να μη διεκδικω αυτα που εχω αναγκη..;
Γιατι ρε γαμωτο ακομα να ζεις μεσα μου...

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Λεξεις...

-Μη φυγεις..

-Θα σε περιμενω..

-Σε παρακαλω μην αργησεις..

-Σ'αγαπω...

-Η μυτη σου ειναι η πιο ωραια μυτη που εχω δει,τα αφτια σου ειναι τα πιο ωραια που υπαρχουν,τα ματια σου το ιδιο..οτι εχεις πανω σου ειναι οτι πιο ομορφο..

-Δυο χρονια ειναι πολλα να περιμενουμε..

-Ποσα παιδια θες να κανουμε;Δυο ειναι λιγα..να κανουμε τρια..

-Σ'αγαπω...

-Μπηκα σπιτι μου..

-Εισαι η ζωη μου..

-Υποσχεσου μου πως δεν θα ξαναφυγεις ποτε..Μη ξαναφυγεις..

-Σ'αγαπω

-Ελα να ξαναρχισουμε απο την αρχη..

-Εμεις οσες φορες και να χωρισουμε παντα θα ειμαστε μαζι..

-Εμεις οι δυο ειμαστε ιδιοι..

-Σ'ΑΓΑΠΩ.....

Κυριακή 6 Απριλίου 2008

Μια νυχτα τρελη...

Περνανε τοσο γρηγορα οι μερες...με τοση δουλεια..με τοσο αγχος..αλλα χωρις εσενα...
Δεν μπορω να πω ψεμματα πως δεν σε σκεφτομαι ή δεν μου λειπεις..απλα προσπαθω..
Αχ ρε αγαπη μου δεν χωριζουν ετσι οι ανθρωποι..θα μου πεις οι νορμαλ ανθρωποι εμεις δεν ειμαστε νορμαλ...δικιο εχεις..δεν ειμαστε...μετα απο τοοοοοσα που εχουμε περασει να καταληξουμε ετσι..δεν ειναι δικαιο..
Η ζωη δεν ειναι δικαιη βεβαια..αλλα αλλιως τα υπολογιζεις καποιες φορες και αλλιως καταληγουν τα πραγματα...ασχημα δυστυχως...εκει που λες ενταξει και αφηνεις τον εαυτο σου τσακ κατι γινεται και χαλαει το πραγμα...
Μετα απο 2 χρονια και απο τοσα κακα ειναι αδικο αυτο που μας συμβαινει..εισαι αδικος εσυ..πολυ αδικος μαζι μου...Ξερω καποια στιγμη θα το καταλαβεις..αλλα και παλι δνε θα κανεις τιποτα..αυτο κανεις παντα..τιποτα...

"...μια νυχτα αν τολμας
κανε για μας την πιο μεγαλη ΤΡΕΛΑ..."

Μακαρι...να μπορουσες να το δεις αυτο..
Μακαρι...να μπορουσες να το κανεις...