Θυμαμαι...

Θυμαμαι τις μερες που ημουν παρισι..και εσυ ησουν εδω..τα τραγουδια που αφιερωναμε ο ενας στον αλλο..τις ατελειωτες ωρες στο τηλεφωνο..τα ονειρα που συναντιοντουσαν στα αστερια..τις νυχτες στο παραθυρο κοιταζοντας το φεγγαρι..τις ευχες..
Μα ωρες ωρες σκεφτομαι που πηγανε ολα αυτα..που χαθηκες και εσυ..πισω απο ποιο εγωισμο κρυφτηκες..πισω απο ποιο θυμο..και δεν θυμασαι τιποτα πια...
Μη με ρωτησετε σας παρακαλω αν αυτο ειναι μεσα στη διαδικασια απαγκιστρωσης..δεν ξερω να απαντησω...

Ξεκινισαμε νωρις και ειναι μεσημερι
αστο το χερακι σου να σου το κρατω...

Καποιες στιγμες μου λειπεις σαν οξυγονο...