Περνανε τοσο γρηγορα οι μερες...με τοση δουλεια..με τοσο αγχος..αλλα χωρις εσενα...
Δεν μπορω να πω ψεμματα πως δεν σε σκεφτομαι ή δεν μου λειπεις..απλα προσπαθω..
Αχ ρε αγαπη μου δεν χωριζουν ετσι οι ανθρωποι..θα μου πεις οι νορμαλ ανθρωποι εμεις δεν ειμαστε νορμαλ...δικιο εχεις..δεν ειμαστε...μετα απο τοοοοοσα που εχουμε περασει να καταληξουμε ετσι..δεν ειναι δικαιο..
Η ζωη δεν ειναι δικαιη βεβαια..αλλα αλλιως τα υπολογιζεις καποιες φορες και αλλιως καταληγουν τα πραγματα...ασχημα δυστυχως...εκει που λες ενταξει και αφηνεις τον εαυτο σου τσακ κατι γινεται και χαλαει το πραγμα...
Μετα απο 2 χρονια και απο τοσα κακα ειναι αδικο αυτο που μας συμβαινει..εισαι αδικος εσυ..πολυ αδικος μαζι μου...Ξερω καποια στιγμη θα το καταλαβεις..αλλα και παλι δνε θα κανεις τιποτα..αυτο κανεις παντα..τιποτα...
"...μια νυχτα αν τολμας
κανε για μας την πιο μεγαλη ΤΡΕΛΑ..."
Μακαρι...να μπορουσες να το δεις αυτο..
Μακαρι...να μπορουσες να το κανεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου