Δεν περνανε με τιποτα οι ωρες..Ξυπναω πολυ πρωι..Κοιταω και ξανακοιταω το ροιλοι..Αλλα δυο λεπτα εχουν μονο περασει..Η χειροτερη ωρα ειναι το πρωι..γιατι καταλαβαινεις ποσο κρυα ειναι τα χερια σου..ποσο σου λειπει η δευτερη ανασα..κοιτας το κινητο και ειναι και αυτο νεκρο μαζι με σενα..Λες και μονο για εκεινον χτυπουσε..
Μου λειπεις και δεν θελω να στο πω..Χαμογαλω οταν βγαινω εξω..Περναω καλα,φλερταρω,διασκεδαζω αλλα δεν αισθανομαι..
Με ποναει που εσενα δεν σε νοιαζει..που ολη και ολη αυτη ηταν η αγαπη σου..Που αρχισες αμεσως τις καινουριες γνωριμιες..Αλλα και παλι κανω οτι δεν συμβαινει τιποτα..
Δεν πιστευα ποτε οτι θα μου ελειπες τοσο πολυ..Σκεφτομαι πολλους λογους που δεν θα επρεπε κανονικα να μου λειπεις..Αλλα δυστυχως το μυαλο δεν ακουει κανενα λογο και καμια αιτια.
Θα περασει ο καιρος και θα περασεις και εσυ μαζι του..Σαν να μη σε γνωρισα ποτε..Σαν να μην ησουν ποτε δικος μου..
Γιατι μαλλον δεν ησουν ποτε δικος μου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου