Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

1η του μηνα..

Κανονικα σαν σημερα θα ειχαμε επετειο..ομως εχουμε τον οριστικο χωρισμο μας..
Ξερω αγαπη μου πως εκανα λαθη..πολλα λαθη..εχω ενα απιστευτο ταλεντο να διωχνω απο κοντα μου ανθρωπους που αγαπω..Που αγαπω πολυ..
Εκλαιγες οταν σε χαιρετουσα και ομως δεν με ηθελες μαζι σου..Και εγω σπαραζα στην αγκαλια σου...
Ξερω θες να εισαι ελευθερος..να περνας καλα..βρηκες τον παλιο καλο εαυτο σου αυτες τις μερες..Ηρεμησες..
Λες πως δεν με αγαπας πια..Μα ποσο γρηγορα τελειωνει αυτη η αγαπη;Δεν στεναχωριεμαι..οχι πολυ ειναι η αληθεια..Και δεν σου κρατω κακια..Πως μπορω αλλωστε σε σενα;
Ευχαριστω που με εκανες να γελασω ακομα και οταν δεν γελουσα φωναχτα..που με εκανες να ονειρευτω και να πιστεψω ξανα..ακομα και αν μου τα πηρες ολα πισω...Σε ευχαριστω που υπηρξες εστω για τοσο λιγο μεσα στη ζωη μου και τη φωτισες...Εισαι ενας λαμπερος ηλιος οταν χαμογελας..Εσενα σε πιστεψα πιο πολυ..Γιατι νομιζω πως δεν ειχες εγωισμο οταν μου μιλουσες..
Δεν ξερω τι αλλο να σου πω..Εχω μουδιασει.

6 σχόλια:

Αργύρης είπε...

"Ξερω αγαπη μου πως εκανα λαθη..πολλα λαθη..εχω ενα απιστευτο ταλεντο να διωχνω απο κοντα μου ανθρωπους που αγαπω..Που αγαπω πολυ.."
Μου τράβηξε την προσοχή αυτή σου η φράση γιατί είναι ακριβώς ίδια με αυτήν που μου είπε αρκετές φορές αφότου χωρίσαμε η πρώην αρραβωνιαστικιά μου. Όσο είμασταν μαζί, έκανε στην ουσία ότι μπορούσε άθελα της για να με διώξει μακριά και εδώ και 7 μήνες που χωρίσαμε κάνει ότι μπορεί για να με γυρίσει πίσω...
Με έχει τρομάξει τόσο πολύ με την συμπεριφορά της που πλέον δεν την εμπιστεύομαι... Αλλες δυο φορές με γύρισε πίσω και πίστεψα ότι είχε καταλάβει. Μετά από λίγο καιρό όμως την "έχανα" πάλι... Έχανα το βλέμα της, το μοναδικό πράγμα που ζητούσα εγώ από αυτήν. "Να βλέπω στα μάτια σου ότι μ'αγαπάς, ότι πεθαίνεις για μένα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή...." Δυστυχώς όμως δεν το έπαιρνα....Και αναγκάστηκα να φύγω..
Από εκείνη την ημέρα και μετά προσπαθεί να με πείσει πως κατάλαβε, παραδέχτηκε όλα της τα λάθη και προσπαθεί να με γυρίσει... Αλλα εγώ φοβάμαι... Φοβάμαι πως κάποια στιγμή, όταν ξεχαστούν όλα αυτά και ηρεμίσει, πάλι θα την ξαναχάσω... Το βλέμα της που τόσο ανάγκη έχω για να ζω...
Κάτι μέσα μου δεν με αφήνει, όσο κι αν θέλω να τρέξω, να την αγκαλιάσω και να αρχίσω και πάλι να ζω...Γιατί από τις 14 Αυγούστου και μετά, εγώ απλά υπάρχω... περιφέρω ασκόπως το ανδρίκελο που κάποτε ήταν 2 μέτρα άντρας, εδώ κι εκεί....
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για το πως νοιώθω και αντιλαμβάνομαι τα πράγματα αλλά δεν θα ήθελα να κάνω κατάληψη του χώρου σου ένα παραπάνω που ήρθα ακάλεστος...
Σκέψου απλά ότι ίσως κάπως έτσι να το βλέπει και ο δικός σου άνθρωπος. Απλά να φοβάται.... Καλή σου μέρα....

Ευγενία είπε...

Αργυρη ευχαριστω για το σχολιο σου..Και βεβαια δεν εκανες καμια καταληψη..Ξερω πως δεν με εμπιστευεται..Πως ειναι καλυτερα ετσι οπως ειναι τωρα..Απλα νομιζω πως ειναι λιγος ο χρονος ο δικος μας..Θα ηθελα και αλλο λιγο...
Ισως ακουγεται εγωιστικο αλλα δεν ειναι..

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

"προσπαθεί να με πείσει πως κατάλαβε, παραδέχτηκε όλα της τα λάθη και προσπαθεί να με γυρίσει... Αλλα εγώ φοβάμαι... Φοβάμαι πως κάποια στιγμή, όταν ξεχαστούν όλα αυτά και ηρεμίσει, πάλι θα την ξαναχάσω..."

αυτό πάλι είναι ακριβώς αυτό που μου είπε εκείνος.γιατί γαμώτο κάνουμε τέτοια λάθη?πώς γίνεται να κάνεις κάτι που πονάει τον άλλον τόσο πολύ?το ξέρω ότι είμαι απαράδεκτη, εγώ στη θέση του δε θα σήκωνα ξανά τηλέφωνο και πραγματικά το εκτιμάω που είμαστε ακόμα όπως είμαστε-όχι όπως πριν αλλά καλά.το ξέρω πως το καλά δε φτάνει αλλά ξέρετε τι?δε γίνεται να τα χουμε όλα δικά μας.δεν είναι όλα τόσο εύκολα, τα λάθη πληρώνονται, η εμπιστοσύνη χάνεται και θέλει υπομονή..απλώς υπομονή.ελπίζω.

Αργύρης είπε...

Καλημέρα και πάλι και στις δυο σας. Αν και σχολίασα εδώ εξαρχής μήπως και βοηθήσω κάπως την Ευγενία γι αυτό και δεν θέλω να καταχραστούμε το χώρο της μιλώντας για μένα, επιτρέψτε μου ένα τελευταίο σχόλιο επάνω σε αυτό που είπε το "κορίτσι". Είναι πολύ δύσκολο ξέρεις να χάνεις την εμπιστοσύνη σου στον άνθρωπο σου. Παύεις να λειτουργείες σωστά, γεμίζεις καχυψοψία και μετατρέπεις τις ζωές και των δυο σε κόλαση. Ειπώθηκαν κάποια ψέμματα και όσο είμασταν μαζί από πολύ νωρίς με την δικαιολογία ότι δεν θεώρησε σημαντικό να μου πει κάποια πράματα. Έχω όμως, πιστέψτε με ένα απίστευτο ένστικτο και κάτι μέσα μου με έτρωγε κάθε φορά. Για μένα το ψέμα είναι ψέμα. Δεν υπάρχει μικρό ή μεγάλο. Και σας το ορκίζομαι σε ότι έχω ιερό δεν της είπα ποτέ το παραμικρό... Ποτέ!!! Ακόμη και όταν χωρίσαμε, δεν της έριξα βάρος. Είπα απλά πως έχει πολλά ακόμη να δώσει σε έναν άνθρωπο και δυστυχώς δεν κατάφερα να της τα πάρω εγώ. Με είχε "ευνουχίσει" με διάφορους τρόπους και με έκανε να πιστεύω πως τελικά δεν ήμουν αρκετός για αυτήν. Ήμουν απίστευτα ερωτευμένος μαζί της, ήθελα να είμαστε συνέχεια μαζί και αυτή μου ζητούσε να την "κλάνω και λίγο" όπως χαρακτηριστικά έλεγε για να λειτουργήσει. Δεν μπορώ ακόμη και σήμερα να χωνέψω πως είναι δυνατόν να κάνω κάτι τέτοιο σε μια κοπέλα που ζούσα και ανέπνεα μόνο και μόνο για αυτήν... Στην ουσία και για να μην μακρυγορώ στα λόγια και πριν γίνουμε ζευγάρι θέλαμε τα ίδια ακριβώς πράματα, ωστώσο στην πράξη πνίγηκε από όλα αυτά που έλεγα ότι διακαώς ποθούσε να ζήσει μαζί μου... Μόνη της διάλεξε να μείνει γύρω μου αφού χωρίσαμε και να με διεκδικήσει ωστώσο έκανε πράγματα που δεν μου κολλούσαν και πολύ. Ένα από αυτά το ότι βρέθηκε κάποια στιγμή με τον πρώην της έτσι για ένα καφέ, έναν άνθρωπο όμως που την είχε πληγώσει απίστευτα πολύ όσο ήταν μαζί και εξαιτίας του γέμισε ανασφάλεια την οποία κουβάλησε και στην δική μας σχέση. Εγώ το έμαθα ότι βρέθηκαν και ανύποπτη φάση την ρώτησα και το αρνήθηκε. Την ξαναρώτησα, έβαλε τα κλάματα και με κατηγορούσε λέγοντας για τι άνθρωπο την έχω που θα βρισκόταν με κάποιον που την πλήγωσε τόσο πολύ... Εγώ επειδή τον πρώην της τον ήξερα απο παλιά, τον βρήκα και τον ρώτησα και παραδέχτηκε πως βρεθήκανε και μίλησαν στο τηλέφωνο κι άλλες φορές. Δεν με νοιάζει γιατί βρέθηκαν αλλά πως μπορεί να με κοιτάει κατάματα, να κλαίει με λυγμούς, σπάραξε η καρδιά μου και να μου λέει ψέμματα... Φοβήθηκε την αντίδραση μου είπε.... Οπως όταν ανακάλυψα ότι μιλούσε με ένα κάρο κόσμο στο ίντερνετ, στον msn και είπε πως το έκανε απλά γιατί δεν είχε κάποιον να μιλήσει και μιλούσε συνέχεια για μένα. Στο καπάκι η ίδια παραδέχεται ότι φλέρταρε και λίγο. Δεν είχε αλλού προφίλ είπε και ανακάλυψα ότι είχε στο myspace ένα πολύ ωραίο προφίλ στο οποίο είχε τίτλο 'starting over again...." και mood "exotic".... Όταν της ζήτησα το λόγο είπε πως το έκανε απλά για να βλέπει αν έκανα εγώ προφίλ εκεί μέσα. Μα αν ήταν έτσι γιατί να διαμορφώσει έτσι το προφίλ της, με τίτλους, διάθεση, backround και μάλιστα private... Το κατάπια κι αυτό. Την ρώτησα αν είχε ανταλάξει τηλέφωνο με κάποιον από εκεί μέσα και το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Ωστώσο πάλι ανακάλυψα ότι τελικά μιλούσε με κάποιον... Τόσα ψέμματα, ήρθε στο σπίτι μου και άνοιξε την πόρτα να πηδήξει από τον τρίτο όροφο και καλά.... Γιατί ξέρει ότι την λατρεύω και θα πεθάνω αν πάθει κάτι.... Να πω κι άλλα? Είναι αρκετά πιστεύω.... Κι όμως. Ακόμη την αγαπάω, πεθαίνω γι αυτήν, εδώ και 7 μήνες που χωρίσαμε δεν έχω περάσει ούτε μια μέρα καλά, απλά ζω και περιφέρω το αψυχο κορμί μου... Άλλα πλέον την φόβάμαι τόσο πολύ. Δεν μπορώ να πιστέψω λέξη από όσα λέει και είμαι σίγουρος ότι πλέον την αδικώ και πολύ αφού και αλήθεια να λέει εγώ νομίζω πως με δουλεύει......
Αυτά τα ολίγα και ειλικρινά συγνώμη και πάλι αν σας κούρασα αλλά ψάχνω απεγνωσμένα κι εγώ για ένα σημάδι, μια απάντηση, κάτι που θα με βοηθούσε να πάρω μια οριστική απόφαση. Να γυρίσω ή να φύγω... Αλλά ότι κι αν κάνω να είμαι επιτέλους καλά, να χαμογελάσω ρε γαμώτο και πάλι.... Όσο για σένα Ευγενία μου δεν είναι καθόλου εγωιστικό αυτό που ζητάς. Το ίδιο νοιώθω κι εγώ. Δεν την χόρτασα, δεν πρόλαβα, μια ολόκληρη ζωή δεν θα μου ήταν αρκετή απλά για να την έχω στην αγκαλιά μου και μόνο... Να την βλέπω κοιμάται... Έχουν γίνει τόσα πολλά τα οποία όντως μόνο εγώ αναμασάω, αυτή δεν αναφέρεται καθόλου στο όποιο παρελθόν και όμως. Ακόμη την λατρεύω και θέλω να είμαι μαζί της... Αλλά φοβάμαι πολύ γαμώτο... Πολύ... Και πλέον φοβάμαι κι εμένα πολύ γιατί ύστερα από όλα όσα έγιναν θα γίνω κάφρος. Θα υποψιάζομαι και την σκιά μου... Και δεν θέλω. Θέλω πίσω την αγνότητα με την οποία την λάτρεψα και την έβαλα στην ζωή και την καρδιά μου.... Σταματάω εδώ, σας έπρηξα.... Καλή δύναμη εύχομαι και να είστε καλά...

Αργύρης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

Καλημέρα παιδιά!

Σόρρυ που άργησα τόσο, τώρα είδα το σχόλιο του αργύρη..

μάλλον είναι κάπως διαφορετικές οι ιστορίες μας. Δεν μπορώ να λέω ψέματα και δεν του είπα ψέματα.Και το ότι λέω πάντα την αλήθεια μάλλον είναι ο λόγος που έχουμε γίνει έτσι.Αν έλεγα ένα τόσο δα ψεματάκι όλα θα ήταν μια χαρά τώρα..νομίζω πως οι αλήθειες που πληγώνουν χωρίς να αλλάζουν τίποτα δεν είναι απαραίτητο να λεγονται ίσως μάλιστα είναι απαραίτητο να μη λέγονται.δεν εννοώ να δουλεύεις τον άλλον ψιλό γαζί.Αλλά δεν έχει νόημα να λες κάτι που δε σημαίνει τίποτα για σένα έτσι απλώς επειδή είναι η αληθεια και να ξέρεις ότι τον άλλον θα τον κάνεις κομμάτια αλλά εσύ να το λες.ε όχι μην το λες..και του χω πει αν γίνει κάτι αντίστοιχο να μη μου το πει.μου απάντησε πως δεν μπορεί να μου το κρύψει.μια μέρα τον ρώτησα αν έγινε και μου είπε "δε ζήτησες να μη στο πω?".αλλά εγώ το ξέρω πως θα μου το πει, δεν μπορεί να μου κρύψει τίποτα,ούτε εγώ μπορώ να του κρύψω τίποτα.αλλά τελικά μαλλον εγώ είμαι πιο δυνατη για ν αντέχω.κάποιος απ τους δύο πρέπει να είναι δυνατός..