Καθομαι στο μικρο μπαλκονακι και βλεπω απεναντι μου το καστρο...Εχει σκοτεινιασει και εχει συννεφια..Αλλα μεσα απο τα συννεφα φαινεται το δασος...Περναει κοσμος απο μπροστα και με κοιτουν να εχω το κεφαλι μου σηκωμενο και να ψιθυριζω..
¨..θελω τη μερα που θα φυγεις απ΄το πρωι να μου γελας..και οταν την πορτα θα ανοιγεις να ειναι σαν να μ'αγαπας..¨
Δεν με νοιαζει που με κοιτουν ουτε που με ακουνε..τραγουδαω για σενα αποψε..ισως να περασεις και να με ακουσεις..και ξερω πως θα σταματησεις..μπορει να με κοιταξεις τρυφερα..και να χαμογελασεις..Ολη η μελαγχολια του κοσμου μαζευτηκε στα ματια σου αποψε,θα μου πεις..Και θα χαμογελασω και εγω..θα σε κοιταξω στα ματια..και τοτε θα τα καταλαβεις ολα..θα φανερωθουν ολα μπροστα σου..Σαν μαγικο..Γιατι εγω ειμαι μαγισσα..Αλλα μαλλον αποτυχημενη αφου δεν καταφερα και πολλα πραγματα..
Στον τοιχο που ακουμπησες το χερι σου εμειναν τα αποτυπωματα..Στον τοιχο που ακουμπησα την πλατη μου εμεινε ενα κομματι απο το δερμα μου..Το φως της λαμπας που με ακουμπησες για να με φιλησεις τρεμοπαιζει..Χερια μπλεγμενα..ανασες κοφτες..γελια πνιχτα μην ξυπνησει η γειτονια..σωματα που καινε και υποσχεσεις..
Δεν μπορουν να κανουν τιποτα τα συννεφα..δεν μπορει να κανει τιποτα ο ηλιος..δεν μπορει να κανει τιποτα ο αερας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου