Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Tιμωρια

Ναι ναι το ξερω..αυτη ειναι η τιμωρια μου..
Δεν το αλλαζω ομως αγαπη μου..δεν αλλαζω τιποτα..καμια στιγμη..κανενα φιλι..κανενα χαδι..με οσες τιμωριες..Με οσα χρονια δεν το ανταλλαζω..Με οσες στεναχωριες..
Μεχρι να μην μπορω αλλο αγαπη μου..μεχρι να σπασω σε χιλια κομματια..δεν αλλαζω τιποτα..
Εκει που με πας με ενα φιλι και μια αγκαλια δεν ξερω αν εχει παει αλλος ανθρωπος..Και δεν ξερω ποτε θα μπορω να το αφησω αυτο να φυγει..

Πως να φυγω απο εκει που με εχεις παει;Πως να λυσω τα χερια μου απο τα σκοινια σου;Πως να ξεφυγω απο τη μοιρα που με θελει κοντα σου;

Ακομα και οταν ειμαι μακρια..ειμαι και παλι κοντα..κοντα στη θαλασσα σου..κοντα στο κορμι σου..Εχω τα χερια μου παντα πανω σου..

Αγαπημενε μου ημουν τυφλη..

1 σχόλιο:

προφήτηs είπε...

δε μπορεί να είναι τιμωρία ένα τέτοιο συναίσθημα... όχι δεν είναι... μόνο λύτρωση στην ψυχή μπορεί να δώσει...