Δεν μπορω να σε κατηγορησω για τιποτα..Ημουν τυφλη και τωρα δεν μπορω να κανω τιποτα..Μου λειπεις αφορητα και ολη αυτη η κατασταση με πληγωνει,με κουραζει,με ριχνει πιο κατω..
Σ'αγαπω αλλα δεν μπορω..Το ξερω οτι δεν μπορεις..Το εχω καταλαβει πλεον..Ισως και να δεχτω με τον καιρο..Θα μου παρει λιγο..Ξερω την αποφαση σου..
Γαμωτο να μπορουσα να κανω κατι..Δεν θελω να σε πιεσω..δεν αγαπαμε και δεν ποναμε ολοι το ιδιο..Η δικη μου απουσια συνηθιζετε η δικη σου οχι..Εισαι παντου μεσα μου,γυρω μου,πανω μου..Σε νιωθω ακομα ζεστο στην αγκαλια μου..Σε ακουμπαω..Σε αισθανομαι..
Δεν θελω να διαβασεις τιποτα απο ολα αυτα..Γιατι ειπαμε απο οικτο οχι..Απο αγαπη μονο..και αυτη μας τελειωσε..
Αργησαμε μου ειπες χθες..Σ'αγαπαω ευγενια..σ'αγαπαω πολυ.Και εγω σ'αγαπαω..Απλα την καταντησαμε ετσι αυτη την αγαπη..
Κλαιω χωρις επιλογη πια..Απλα τρεχουν τα ματια μου χωρις σκεψη..μονο με την απουσια..
Θα περιμενω να ερθεις απο κατω και να με παρεις τηλεφωνο..Να κατεβω και να σου βαλω τις φωνες που ηρθες..αλλα να ειμαι τοσο ευτυχισμενη που το εκανες..Τοσο ευτυχισμενη που σε νοιαζει..Ποσα πραγματα επρεπε να σου πω για να καταλαβεις..Οτι δεν ειμαι αναισθητη..απλα φοβισμενη με τους ανθρωπους..Εισαι ο πριγκηπας που ειχα ονειρευτει πως θα ερχοτανε αλλα δεν σε ειδα οταν επρεπε...Και τωρα σε εχασα για παντα.. :)
Δεν μπορω να πω τιποτα αλλο..Δεν αντεχω..Σε θελω εδω..Αγκαλια οπως παντα..
1 σχόλιο:
Ευγενία μου καλησπέρα και πάλι. Θα ήθελα με όλο το θάρρος να σου κάνω μια ερώτηση η απάντηση στην οποία θα με βοηθήσει πολύ. Επειδή νοιώθω πως περνάμε μια ανάλογη κατάσταση αλλά εσύ είσαι στην θέση της πρώην μου, πες μου βρε κοπέλα μου σε παρακαλώ, πως γίνεται, δεν ξέρω για σένα, αυτή και όσο είμασταν μαζί να πνίγεται με το καλημέρα από όλα αυτά που στα λόγια ήθελε πριν γίνουμε ζευγάρι... Πως μπορεί να μην παίρνει χαμπάρι από την υπέρτατη αγάπη που ένοιωσα και νοιώθω γι αυτήν, να βγάζει έναν απαίσιο εαυτό, μια πολύ άσχημη συμπεριφορά σε μένα, όλο μαγκιά και νεύρα με το παραμικρό, να προσπαθεί απεγνωσμένα να με πείσει πως αυτή είναι κι άμα γουστάρω στην τελική... Και μόλις χωρίσαμε, σχεδόν αμέσως να αλλάζει, να είναι μέσα στην κατανόηση, να πεθαίνει για μένα, να με διεκδικεί λυσσαλέα εδώ και 8 μήνες, να μην πτοείται με τίποτα και... Λυπάμαι που το λέω αλλά να μου δίνει το πολυπόθητο βλέμα στα μάτια της αφού χωρίσαμε. Την ένοιωσα πραγματικά δική μου όταν κάναμε έρωτα αφού χωρίσαμε... Όσο είμασταν μαζί εγώ ήθελα να είμαστε όλη μέρα μαζί κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, να ζήσω κάθε λεπτομέρεια αυτών των υπέροχων συναισθημάτων που έτρεφα για αυτήν κι αυτή με παρότρυνε να βγω με τους φίλους μου... Την ποθούσα κάθε μέρα, κάθε στιγμή και βρισκόμασταν ερωτικά μια στις 10-15 ημέρες... Έτσι είναι οι γυναίκες έλεγε, να πάω να τις μάθω καλύτερα λες και δεν είχα ξαναπάει με γυναίκα ποτέ.... Όταν σμίξαμε για ένα μήνα περίπου με ήθελε πλέον κάθε μέρα κι αυτή.... Μου φερόταν πολύ άσχημα ιδιαίτερα αφότου μείναμε και μαζί. Σηκωνόταν να πάει απλά στην δουλειά, μετά τηλεόραση, καναπέ όλη μέρα, και μόνο βόλτες ενώ εγώ ήθελα απλά να την έχω αγκαλιά έστω και για 5 λεπτά να την νοιώσω δική μου και μετά τα πάντα... Αφού χωρίσαμε παραδέχτηκε πως με είχε δεδομένο. Ξέρεις όμως εγώ ποτέ μου δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο, ούτε καν τον αέρα που αναπνέω.. Σέβομαι και την τελευταία ύπαρξη σε αυτό το πλανήτη, δεν παίζω με ψυχές ποτέ!!! Τώρα και αφότου χωρίσαμε υπερασπίζεται πως όλη εκείνη η συμπεριφορά ήταν απλά γιατί επειδή είχε καεί σε προηγούμενη σχέση φοβόταν πως παραήμουν καλός για να είμαι αληθινός. Τότε γιατί δεν έκατσες να μου μιλήσεις παληκαρίσια της είπα και να βρούμε μια λύση... Δεν είμαστε όλοι εξωστρεφείς σαν εσένα μου είπε... Παπαριές λέω εγώ!!! Είχα πιστέψει στα λόγια της πως έχουμε την ίδια θέα σε αυτή τη ζωή αλλά όταν ήρθε η ώρα να τα κάνει πράξη όλα αυτά άρχισε να πνίγεται.... Δύο ακόμη φορές με γύρισε πίσω και μόλις εγώ ξαναφούντωσα και έγινα καλά απλά την ξαναέχασα.... Πως να το κάνω και τρίτη.... Τώρα λέει ότι κατάλαβε τα πάντα πραγματικά και θέλει μια τελευταία ευκαιρία να μου το αποδείξει. Εγώ όμως πλέον, όσο κι αν την αγαπάω, έχω ξενερώσει πολύ, την φοβάμαι πολύ γιατί ξέρω ότι παθιάζεται πολύ με κάτι και μόλις το κερδίσει το παρατάει. Αρνούμαι να γυρίσω πίσω. Και φυσικά είμαι πλέον και ο μαλάκας(συγνμωμη για τη βρισιά)επειδή τόσο καιρό την βλέπω να λιώνει όπως λέει και δεν γυρίζω.... Το αστείο είναι πως εγώ κι αν λιώνω τόσο καιρό, αναθεμα με αν έχω ξεχαστεί λίγο, αν έχω προχωρήσει έστω και ένα βήμα τόσο καιρό.... Αλλά κάτι μέσα μου δεν με αφήνει να γυρίσω, δεν με αφήνει να την εμπιστευτώ... Φόβος? Ενστικτο...? Μακάρι να 'ξερα.... Σε ευχαριστώ και πάλι και να με συγχωρείς αν σε κούρασα... Έχεις κι εσύ τα δικά σου... Καλό σου απόγευμα και καλή δύναμη και πάλι...
Δημοσίευση σχολίου