Σε σκοτωνω...και με σκοτωνεις και συ..
..ηρθαν στον κοσμο ξενοι..και καταδικασμενοι..να ζησουν εναν ερωτα επιγειο...
Ποτε θα το καταλαβεις επιτελους;Ποτε θα καταλαβεις;
Σε περιμενω..εδω στο φαρο..μονη μου..να ερθεις..και θα ερθεις.. :)
Δεν ηρθε η ωρα ακομα...Δεν ηρθε η ωρα να με ψαξεις..αλλα το ξερεις..ειμαι εδω :)
Αγαπη μου..δωσε μου τα χερια σου..αυτα τα χερια που τοσο αγαπησα..δωσε μου τα δαχτυλα σου..αλλη μια φορα να τα δω..αλλη μια φορα χαιδεψε με..αλλη μια φορα κοιτα με..την ωρα εκεινη..μιλα μου..μιλα μου..αγαπη μου..κρατα με και μιλα μου..
Μπηκα σπιτι μου..ναι αγαπη μου..σπιτι σου..Παντα σπιτι σου..ακομα και μετα απο τοσα χρονια..σπιτι σου παντα θα ειναι..Μου λειπεις και δεν το λεω σε κανενα...
Μιλα μου...ακουμπησε με..
1 σχόλιο:
Ευγενία καλημέρα και πάλι. Ελπίζω να μην σε ενοχλεί που ενίοτε παρακολουθώ το ιστολογιό σου και αν το κάνω σε παρακαλώ να μου το πεις. Ο μόνος λόγος που το κάνω είναι γιατί χωρίς να ξέρω τι συνέβη στην δική σου περίπτωση έχω παρομοιάσει τον πόνο σου, την θέση στην οποία δείχνεις να βρίσκεσαι με την θέση της κοπέλας για την οποία πονάω και γράφω τα εσώψυχα μου μήπως και ηρεμήσω κάπως στο χώρο αυτό... Μέσα από εσένα και άλλες περιπτώσεις που έχω διαβάσει κατά καιρούς προσπαθώ να πάρω μια κάποια βοήθεια, να τα δω λίγο αλλιώς τα πράγματα, αν είναι όντως αλλιώς και στην περίπτωση αυτή να τρέξω πίσω... Θα σου πω απλά για να μην μακρυγορώ πως για δύο χρόνια όσο ήμουν μαζί της και για 10 μήνες τώρα που είμαστε χώρια εγώ ζω, αναπνέω, υπάρχω μόνο για αυτήν... Πιστεύω πως ξέρεις πως είναι το συναίσθημα αυτό. Κι όμως, έχουν γίνει τόσα πολλά όσο είμασταν μαζί, με τρόμαξε τόσο πολύ με την συμπεριφορά της που τώρα ενώ πεθαίνω στην κυριολεξία γι αυτήν, προσπαθώ να κρατηθώ μακριά... Άθελα της, έκανε ότι μπορούσε να με διώξει χωρίς ίσως να καταλαβαίνει ακριβώς τι και όταν το συνειδητοποιήσε ήταν ήδη πολύ αργά... Έκτοτε με διεκδίκησε λυσαλέα κάνοντας όμως ταυτόχρονα επίσης άλλες τόσες βλακείες που χαλούσαν την όλη εικόνα που πήγαινε να μου δώσει. Εδειχνε πιο πολύ ότι με θέλει πίσω από εγωισμό και όχι από αγνή, χωρίς υστεροβουλίες, ανιδιοτελή αγάπη... Αυτήν που ένοιωσα και νοιώθω γι αυτήν.... Οπότε και να 'μαι λοιπόν εδώ, να εκφράζω τον απύθμενο πόνο μου σε μια άψυχη οθόνη υπολογιστή την στιγμή που κρατιέμαι με νύχια και δόντια να μην τρέξω να την βρω... Διαρκής διαμάχη μέσα μου ανάμεσα στην λογική και την καρδιά... Αν συμβαίνει κάτι παρόμοιο και στην δική σου περίπτωση να ξέρεις απλά πως όντως πονάει όταν περιμένεις κάποιον να έρθει να σε βρει... Πίστεψε με όμως, είναι εξίσου και ίσος ακόμη μεγαλύτερος ο πόνος αυτού που ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ να κρατηθεί μακριά από αυτήν, την μία, που ο ίδιος αποκαλεί... Γυναίκα της ζωής του... Καλημέρα και καλή δύναμη... Και στους δυο μας
Δημοσίευση σχολίου