Ασυναρτησιες..

Ολα ετσι καπως γινοντε..Τυχαια..Ενα κρυο βραδυ,ταλαιπωρημενη,κουρασμενη στο πισω μερος της Μ. Βρετανιας.Περπατουσα και σε ειδα..Σε κοιταξα καλα να βεβαιωθω πως εισαι εσυ.Και οταν πια ημουν σιγουρη..εφυγα.Δεν σου μιλησα.Ντραπηκα.Και σκεφτομουν στη διαδρομη..Τι ομορφος που ειναι Θε μου..Τον θελω!Τοσο απλα..Σε ηθελα δικο μου..Οχι σαν τους αλλους..Αναρωτιομουν αν μπορω να το κανω..αφου μεσα στην καρδια μου υπηρχε κατι αλλο..Πως θα μπορουσα να το κανω;Σου μιλησα την επομενη μερα και παραξενευτηκες...Σου ειπα θα σε περιμενω κατω..Μου ειπες θα ερθω να σε βρω.Και περασανε οι μερες..και σε περιμενα..και ηρθες επιτελους..Σε ειδα καθισμενο διπλα..Χαμογελασα και ειπα αυτος ειναι..Περασαν οι ωρες σαν νερο..Και με φιλησες..και σε αγκαλιασα..και σε μυρισα..και ειπα παλι αυτος ειναι..και χαμογελουσα απο μεσα μου για να μη σε τρομαξω..Και περασαν παλι οι μερες και παλι περιμενα να ερθεις..και ηρθες και με πηρες παλι αγκαλια..και σε ηθελα..Ποσο σε ηθελα..μονο δικο μου..Αλλα δεν ησουν..Σε μοιραζομουνα και ας μου ειπες οτι θελεις εμενα..Το ηξερα..το περιμενα..και ηρθε..και εσπασα..διαλυθηκα..Και ετρεξες..και ζητησες συγγνωμη..και γονατισες..Σε πιστεψα..Ηθελα να σε πιστεψω..Γυρισα..Και με αγκαλιασες παλι..και ησυχασα...Και περασε ο καιρος..Και αρχισε ο πολεμος..Εγω εβλεπα,εσυ ελεγες δεν ειναι τιποτα..Και εγω εβλεπα και επεφτα πιο χαμηλα..Και εκλαιγα τα βραδια στο κρεββατι με σενα διπλα..Και εσυ δεν μιλαγες..Και η αγκαλια δεν ηταν πια η ιδια..Εμεις δεν ημασταν πια ιδιοι..Αλλαξες..και δεν ελεγα αυτος ειναι πια..Χαμογελουσα βιαστηκα και χανομουν στις σκεψεις μου..Και με εβλεπες..αλλα παλι δεν μιλαγες.Δεν μου απλωνες το χερι..Και το ειχα τοσο πολυ αναγκη το χερι σου..Να κρατησει σφιχτα το δικο μου..Και να πω παλι αυτος ειναι..Και ο κομπος στον λαιμο μου να ειναι εκει..Να μου δειχνει καθε λεπτο τη δυναμη του..Να με πνιγει..και εσυ αγαλμα..Και μετα ηρθε το τελος..Και παρακαλεσα εγω τωρα..γιατι εφταιξα..και επεσα..και εκλαψα..και εσυ ακομα αγαλμα.Σκληρος.Ανενδοτος..Και μετα εφυγα..Ξεχασα.Ηρεμησα..Και ειπα για μενα ειναι νεκρος..Και εγινα εγω σκληρη.Ανενδοτη.Δεν μιλαγα,δεν απαντουσα,δεν εκανα τιποτα.Και παλι περιμενα...Και ηρθες ενα βραδυ παλι.Και με ξαναπηρες αγκαλια..Και μου μιλουσες στο αυτι..Μου ελεγες..μου ελεγες..και εγω ρουφουσα καθε λεξη..και ημουν σκληρη απ'εξω..και απο μεσα ελεγα..αυτος ειναι...Αλλα και παλι δεν χαμογελουσα μην σε τρομαξω..Και εσυ μιλαγες..μιλαγες..και ελεγες για τις μερες που περασανε χωρις εμενα..και ελεγες..και ακουγα...Και ειπα απο την αρχη και χαμογελασες..Και με αγκαλιασες..Και περασαν μερες ομορφες..Αγαπημενες..Αλλα εσυ δεν ησουν ο ιδιος..Και αναρωτιοσουν για ποσο καιρο ακομα..Και μετα καταλαβα γιατι εδωσες αυτη την απαντηση..Γιατι ηξερες..Ενω εγω οχι..Εγω ηλπιζα αλλα εσυ ηξερες..Και εγινες παλι σκληρος και ανενδοτος..Και εγω εφυγα ξανα..Πιο γρηγορα αυτη τη φορα..Και μπορει να μην αντεχετε ο πονος..αλλα δεν το λεω σε κανενα πια..Απλα χαμογελαω..βιαστικα..Και δεν περιμενω πια..Γιατι τωρα ξερω και εγω..Δεν μπορεις να με διαψευσεις..Και εγω δεν μπορω να περιμενω..Και τιποτα αλλο δεν μπορει να γινει τυχαια..Την εξαντλησαμε την τυχη μας..Και αγνοω επιδεικτικα την φωνη μεσα μου που αλλες φορες μου ψυθιριζει και αλλες μου ουρλιαζει..



αυτος ειναι......