Γραμμα...

Αγαπημενε μου,

Σου γραφω αυτο το γραμμα εδω γιατι ξερω πως δεν θα το διαβασεις ποτε..αν ηθελα να το διαβασεις τοτε θα στο εστελνα!
Ειναι πολυ δυσκολες οι μερες μακρια σου..ειναι δυσκολες οι ωρες,τα λεπτα..Ανακαλυψα επισης πως δεν ειναι το βραδυ η πιο δυσκολη ωρα της μερας αλλα ειναι το πρωι..γιατι ξυπνω απο τα ονειρα,μερικες φορες ειναι καλα μερικες φορες ασχημα..αλλα παντα οταν ξυπνω εχω μια ασχημη αναμνηση..και ενα κομπο...
Με πονας πολυ..και δεν ξερω πως να τον διαχειριστω ολο αυτον τον πονο..θελω καπου να τον αφησω γιατι δεν τον μπορω αλλο...Ξερω πως εσυ διασκεδαζεις τωρα..περνας ομορφες στιγμες..δεν σε κατηγορω για αυτο..δεν αγαπαμε και δεν ποναμε ολοι το ιδιο..
Απλα ηθελα να σε ρωτησω γιατι..;Γιατι δεν εμαθες να αγαπας;Γιατι δεν εμαθες να δινεις;Γιατι δεν εμαθες να συγχωρεις;Γιατι εισαι τοσο σκληρος;Γιατι δεν με πονεσες...Γιατι δεν ενδιαφερθηκες...Γιατι για ολους τους αλλους εισαι ενας αλλος ανθρωπος και για μενα εισαι ο χειροτερος...;;;
Ισως τελικα να φυγω..πρεπει να ηρεμησω...να σκεφτω..να τα βαλω σε μια σειρα ολα...
Πρεπει να σε αφησω πισω μου..και να παρω αποφαση πως δεν εισαι εσυ ο ανθρωπος μου...
Αλλα το ονειρευτηκα γμτ...ονειρευτηκα τη ζωη μου μαζι σου...ολη μου τη ζωη...

¨...ετσι θα ειμαστε και εμεις..;¨

Θυμασαι...?

Χωρις τιτλο..

Νιωθω πολυ εγκλωβισμενη..στα συναισθηματα μου,στις αναμνησεις μου,στη ζωη μου..
Και θελω τοσο πολυ να τρεξω...αλλα δεν ξερω που να παω..θελω τοσο πολυ μια αγκαλια να πεσω μεσα..αλλα δεν εχω κανενα να την προσφερει..θελω τοσο πολυ μια τεραστια αλλαγη στη ζωη μου..και δεν ξερω που να την ψαξω..θελω τοσο πολυ κατι που δεν πρεπει να θελω..
Ποιος ομως κανονιζει τα πρεπει μου..;Ποιος ξερει καλυτερα απο εμενα τι πρεπει να κανω ετσι ωστε να ξεφυγω..;
Αισθανομαι πως ο τοιχος εχει αρχισει να ερχεται κατα πανω μου..εχει αρχισει να με πιεζει στο στηθος..και εχω δυσπνοια...
Πως να διορθωσω τα πραγματα..;Πως να γυρισω το χρονο πισω..;Ποσο πιο χαμηλα να πεσω..;

Πως να ξεχασω..;Ας μου βρει καποιος απαντηση σε αυτο το ερωτημα..

ΠΩΣ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ;;;;;;

Σφυριξε χαρουμενα..μπορεις!!

Λοιπον δεν εχω ακουσει πιο ωραιο τραγουδι τον τελευταιο καιρο!Και ηρθε και σε τοσο δυσκολη ωρα..
Σχεδον μου εχει φτιαξει την διαθεση!


Ξημέρωσε ξανά κι η μέρα που περνά
ανάποδη σου βγαίνει και πονά
πάντα χαμογέλαγες και τώρα καταριέσαι
σμίξε τα χειλάκια μη βαριέσαι.

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Μια φάρσα είναι η ζωή πολύ καλά στημένη
κι ο θάνατος γελά και περιμένει
ότι βαραίνει πέτα το πλάι στη σκηνή υποκλίσου
χαμογέλασε στο θεατή σου

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Με τις γυναίκες ήσουνα πάντα ο σούπερ γκούφι
και τώρα σε φωνάζουνε μαγκούφη
κι αν όλες σε αφήσουνε σε κυνηγάει μια
η αιώνια η γκαντεμιά

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Κι αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακή
κάθε μέρα θα ‘ναι Κυριακή
μη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένα
αχ να με μαζεύανε και μένα

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Όλα στη ζωή σου είναι δανεικά
χαμογέλα φέρσου ευγενικά
μην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικά
όλα στη ζωή είναι σκατά.

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Κι όταν η παράσταση κλείσει τελικά
όλα μοιάζουν με βεγγαλικά
η ζωή κι ο θάνατος είναι θεατρίνοι
και γελούν από το καμαρίνι

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.


Στίχοι: Κοτονιάς Θοδωρής
Μουσική: Idle Eric
Πρώτη εκτέλεση: Μακρινά Ξαδέρφια

Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι

Το κανα..ναι ναι ναι!!!
Ειμαι ελευθερη..
Θε μου κανε να μην το μετανιωσω..κανε να μην γυρισω...

Κανε να ειμαι καλα...

Ασανσερ..

Ο ερωτας ειναι σαν ασανσερ..αλλα ασανσερ σαν αυτο που ειχε στην ταινια "Charly and the chocolate factory"..το θυμαστε;αυτο που ανεβοκατεβαινε πολυ γρηγορα..
Ισως και για αυτο να λεγεται ερωτας..ισως αν ηταν συνεπης και ηταν ή πανω ή κατω θα βαριομασταν..ναι αλλα και ετσι που ειναι θα μου πεις σε κουραζει..και δικια εχεις θα σου πω εγω η καμμενη..απολυτο δικιο..ειναι πολυ κουραστικο τη μια να πετας στα συννεφα και την επομενη ακριβως στιγμη να προσγειωνεσαι σε χαλικι...ποναει λιγο...
Και με μενα αυτο το πραγμα γινεται..τη μια στα συννεφα και την επομενη στο χαλικι..και γδερνομαι συνεχεια..και παλι ξανασηκωνομαι να πεταξω..
Αυτον παλι τον μαζοχισμο δεν μπορω να τον εννοησω..αφου το ξερω πως θα φαω τα μουτρα μου γιατι συνεχιζω;θα μου πεις ειναι η φυση του ανθρωπου τετοια..οταν πεφτεις να ξανασηκωνεσαι...αλλα πονανε τα ποδια μου ρε γαμωτο..εχουν σκιστει τα γονατα μου..

Ενας αλλος ανθρωπος...

Θελω μια αλλη ζωη..θελω τη ζωη που ειχα πριν 2 χρονια..θελω εσενα οπως ησουν τοτε..θελω τον αντρα που αγαπησα,οχι αυτον που μου δινεις τωρα..θελω την αγκαλια που μου εδινες τοτε,οχι αυτη την ψευτικη που μου δινεις τωρα..θελω το ενδιαφερον που μου εδειχνες τοτε γιατι αυτο δεν ενδιαφερον...
Θελω κατι αλλο μεσα σε εσενα...θελω να σταματησεις να με πονας..

Μια φορα και ενα καιρο ηταν μια γυναικα που ερωτευτηκε πολυ εναν αντρα..με τον καιρο τον αγαπησε πολυ και εδωσε χωρις ανταλλαγμα..την καρδια της,το μυαλο της,τη ζωη της..και αυτος της τα πεταξε ολα πισω..τα εριξε στο χωμα και τα πατησε...και εκεινη καθοταν εκει και εβλεπε και δεν εκανε τιποτα να τον εμποδισει..σκεφτοταν οτι αφου ειχε αποφασισει να του τα δωσει δεν την ενοιαζε τι θα τα κανει εκεινος..μια μερα αποφασισε να μαζεψει τα χιλιοπατημενα ονειρα της και να παει λιγο παρακατω..μα συνεχεια ανησυχουσε..αν εκανε λαθος που τα παρατησε τοσο γρηγορα...και γυριζε πισω να δει..και συνεχιζοταν αυτο το μπρος-πισω..και ξερω πως ακομα προσπαθει..προσπαθει πολυ...

Με ενοχλουν οι ανθρωποι καταπατητες..οι ανθρωποι οδοστρωτηρες..

Μιση καρδια..

Σημερα ξυπνησα καλυτερα..ο υπνος ειναι ευεργετικος τελικα...!
Ξερω πως θα γινει οπως την προηγουμενη φορα...δεν θα παρεις,δεν θα παρω και θα τελειωσουμε..
Νομιζω πως αυτο πρεπει να γινει..για να ησυχασω και εγω και εσυ..γιατι δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι εμεις οι δυο..εχουμε τοσα αγεφυρωτα χασματα...τοσες πολλες διαφορες..και οχι η αγαπη δεν φτανει...
Ισως να μη θες σχεση..ισως να μη θες κανενα αλλο εκτος απο τον εαυτο σου..ισως παλι να μη θες εμενα...δεν ξερω τι να πω..
Μας κουρασε πολυ αυτη η σχεση...εμενα προσωπικα με εξαντλησε..

Θα βεθουμε μετα απο χρονια στο λιμανι και θα κοιταχτουμε...θα ερθω εκει που θα εισαι και θα σου μιλησω..θα σε ρωτησω τι κανεις..πως περνας...και εσυ θα μου χαμογελασεις,θα με πεις αλιτησσα και θα μου πεις πως χαθηκα...ισως να ειμαι παντρεμενη να εχω παιδια..το ιδιο και εσυ..αλλα μονο για μια στιγμη που θα κοιταχτουμε θα θυμηθουμε..
Ποσο σ'αγαπησα και ποσο μ'αγαπησες...

Χωρις τιτλο

Ξεκινήσαμε πρωί

κι είναι μεσημέρι

ασ' το το χεράκι σου

να σου το κρατώ

Θα 'ρθει και το δειλινό

με το πρώτο αστέρι

ξεκινήσαμε πρωί

κι είναι μεσημέρι

Εχουμ' ως τ' απόγευμα

δρόμο αρκετό

τίποτ' άλλο αγάπη μου

τώρα δεν ζητώ

Ας το το χεράκι σου

το μικρό σου χέρι

ασ' το το χεράκι σου

να σου το κρατώ

Τώρα που νυχτώσαμε

σφίξε μου το χέρι

τώρα ακόμα πιο πολύ

το αναζητώ

Χάθηκε στα σύννεφα

το μικρό τ' αστέρι

τώρα που νυχτώσαμε

σφίξε μου το χέρι

Μη σε νοιάζει που το φως

είναι λιγοστό

και περπάτα δίπλα μου

όπως περπατώ





ολο αυτο ακουω και κλαιω..

Θυμαμαι...

Θυμαμαι τις μερες που ημουν παρισι..και εσυ ησουν εδω..τα τραγουδια που αφιερωναμε ο ενας στον αλλο..τις ατελειωτες ωρες στο τηλεφωνο..τα ονειρα που συναντιοντουσαν στα αστερια..τις νυχτες στο παραθυρο κοιταζοντας το φεγγαρι..τις ευχες..
Μα ωρες ωρες σκεφτομαι που πηγανε ολα αυτα..που χαθηκες και εσυ..πισω απο ποιο εγωισμο κρυφτηκες..πισω απο ποιο θυμο..και δεν θυμασαι τιποτα πια...
Μη με ρωτησετε σας παρακαλω αν αυτο ειναι μεσα στη διαδικασια απαγκιστρωσης..δεν ξερω να απαντησω...

Ξεκινισαμε νωρις και ειναι μεσημερι
αστο το χερακι σου να σου το κρατω...

Καποιες στιγμες μου λειπεις σαν οξυγονο...

Συνεχεια...

Λοιπον νομιζω πως παω καλα..οχι πολυ καλα,αλλα καλα..Ειμαι πιο ηρεμη,ποναω λιγοτερο..
Πιστευω πως στο τελος θα τα καταφερω..Θελω πολυ να τα καταφερω,μου το χρωσταω..
Και τοτεεεε...θα κανω ενα μεγαλο παρτυ με μενα και με μενα!ή μαλλον θα πω και στη μαριαννα..να το γιορτασουμε μαζι!
Θελω να παω να μυρισω θαλασσα...να πιω θαλασσα...να ξεπλυθω στη θαλασσα..Και να φυγεις επιτελους απο μεσα μου..απο πανω μου...
Αχ ποτε θα ερθει αυτη η συγκλονιστικη μερα...ποτε θα νιωσω αυτη την ελευθερια...και μετα ποτε θα ερθει η αγαπη..?
Αυτη η αγαπη που σε κανει να πετας..να ονειρευεσαι..να κλαις..να γελας...

Η διαδικασια της απαγκιστρωσης

Τι ειναι η διαδικασια απαγκιστρωσης?Ειναι μια επωδεινη αποφαση..που ομως ειναι αναγκαιο να παρεις..γιατι βλεπεις πως η σχεση,η φιλια η οτιδηποτε αλλο δεν εχει κανενα μελλον πια..αλλα και παλι σου ειναι πολυ δυσκολο να φυγεις..
Αρχιζεις λοιπον με την αποφαση..οτι πρεπει να το κανεις..και σιγα σιγα σταματας τα πολλα τηλεφωνα..τα πολλα μηνυματα και μενεις στα βασικα..αρχιζεις να μην τον/την βλεπεις τοσο συχνα...και πολυ σταδιακα αρχιζεις να μην εχεις την ιδια επιθυμια για αυτον τον ανθρωπο,οπως αυτη που ειχες πιο παλια..
Εχω μπει λοιπον και εγω σε αυτη τη διαδικασια..προσπαθω πολυ σκληρα μαζι με ολα τα αλλα που μου συμβαινουν τον τελευταιο καιρο να το παλεψω..γιατι πια αυτος ο μερφυ εχει φαει ενα κολλημα με την παρτη μου..
Και συχνα πυκνα ποναω..ειναι εθισμος τελικα οι σχεσεις...ολες οι σχεσεις..και βεβαια εχεις και τον φοβο του μετα..τι θα κανω,με ποιον θα ειμαι,και ολα τα σχετικα..αυτος ειναι ενας βασικος παραγοντας που καθοριζει τους ανθρωπους..ο φοβος μας...για το μελλον,για την αποριψη,κτλ..
Μα αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι πως περιμενεις να περασει ο πονος..οσες φορες και αν το ενιωσα ποτε δεν καταφερα να το κανω να περασει..απλα περιμενα...
Σημερα λοιπον θα παω στο γιατρο...
Αυριο ελπιζω να παω στο καστρο μου,γιατι ειμαι και μια πριγκηπισα...!!!

Μια μερα με ηλιο..

Σημερα ειναι μια μερα με ηλιο..με εναν ηλιο που σε καιει...εναν ηλιο θεραπευτη..
Σημερα θα ηθελα να ημουν στη θαλασσα..να μυριζω θαλασσα..να αναπνεω εσενα..
Σημερα θα ηθελα να ειναι ολα ομορφα..θα ηθελα να μην κλαιω..θα ηθελα να ζω μεσα σου..
Σημερα μου λειπεις περισσοτερο απο χθες και λιγοτερο απο αυριο..
Σημερα θα ηθελα να με αγαπουσες..
Σημερα θα ηθελα να με ζητουσες..
Σημερα ποναω...